ดอกเบี้ย ตอนที่4

[---]ไอรดาเปิดน้ำจากก๊อกล้างหน้าเรียกสติที่รู้สึกเหมือนจะวูบหลับไปได้ทุกเมื่อ นี่เธอง่วงนอนขนาดนี้เลยเหรอนี่ หรือว่าเธอจะเป็นโรคอะไรสักอย่าง มันจะมาเป็นเอาตอนนี้ได้อย่างไร คงไม่ใช่หรอกมั๊งไอรดาคิด พยามเรียกสติกลับมาอีกครั้งด้วยการหยิกแขนตัวเองซ้ำๆ อืมมม! ความเจ็บนี่ช่วยได้ดีทีเดียว เธอไม่ถึงขั้นง่วงขนาดนั้นซะหน่อย แค่อยากงีบเท่านั้น เดี๋ยวคงกลับถึงคอนโดแล้วล่ะ



[---]“อ้าวคุณวิทยา รอนานไปเหรอคะ ไอกำลังจะออกไปพอดี” ไอรดาแปลกใจที่เห็นวิทยาโผล่เข้ามาในห้องน้ำ คงมาตามเธอ



[---]“ไม่ต้องรีบครับคุณไอ เรายังอยู่ด้วยกันอีกทั้งคืน” วิทยาไม่รอช้าตรงเข้าไปดันไอรดาให้ติดผนังห้องน้ำ ไม่ลืมปิดปากที่พยามจะส่งเสียงร้อง



[---]“อย่าร้องครับ ผมจะพาคุณทัวร์สวรรค์รอบหนึ่งก่อน แล้วเราค่อยไปต่อกันที่อื่น รับรองคุณต้องติดใจผมแน่นอน” ดึกขนาดนี้แล้วแขกในโรงแรมส่วนใหญ่ไม่ค่อยมาใช้บริการห้องน้ำชั้นล่างนี่หรอก อีกทั้งห้องจัดเลี้ยงที่นี่ไม่มีลูกค้าเหลืออยู่สักคน พนักงานคงวุ่นอยู่กับการเก็บกวาดห้องจัดเลี้ยง จึงเป็นโอกาสอันดีที่เขาจะเข้าหาเธอในห้องน้ำของโรงแรมที่เป็นจุดบอด



[---]“ปล่ อ ย” ไอรดาพูดเป็นคำอย่างยากลำบาก มือใหญ่ที่ปิดปากเธอไว้นั้นแน่นหนาจนเธอแทบหายใจไม่ออกด้วยซ้ำ ไหนจะเปลือกตาที่มีท่าทีว่าจะหลับวูบไปเมื่อไหร่ก็ได้



[---]“จะดิ้นไปก็เท่านั้น ลำพังปกติคุณก็หนีไม่รอดอยู่แล้ว ไหนจะยานอนหลับที่ผมให้คุณดื่ม มันคงทำให้คุณอ่อนแรงลง แต่ไม่ต้องกลัวนะ ผมใส่ให้ไม่มาก คุณจะได้รู้สึกตัวไงเวลาที่ผมกอดคุณอยู่” ก่อนที่จะมีใครมาเห็นเข้า เขาต้องรีบตักตวงเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัด ขโมยจูบเธออย่างจาบจ้วง บีบเค้นอกที่สั่นระริกของเธออย่างบ้าคลั่ง มันทำให้เขาพอใจที่เนินเนื้อเหล่านั้นช่างเหมาะเจาะพอดีมือเป็นที่สุด หอมเหลือเกินผู้หญิงตรงหน้านี้ ถ้าได้ชิมหล่อนในครั้งนี้ แล้วครั้งต่อๆ ไปเขาจะอดใจได้อย่างไรกัน ยิ่งเห็นหล่อนพยามดิ้นรนหนีแล้วก็ยิ่งอยากจะเข้าถึงให้ได้มากกว่านี้



[---]“หยุ ด นะ มัน เจ็ บ ขอร้อ ง อย่า ทำ แบบ นี้ เลย” ไอรดาพูดด้วยเสียงที่อ่อนแรงแม้ว่าเธอจะดิ้นรนแล้ว แต่เหมือนว่าไม่ทางให้เธอหนีไปจากที่นี่ได้เลย น้อยใจในโชคชะตาตัวเองเสียเหลือเกิน ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแย่ๆ แบบนี้ด้วย เธอเองก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาเจ็บช้ำน้ำใจเสียหน่อย ทำไมต้องมาทำร้ายกันได้ขนาดนี้ น้ำตาที่ไหลเป็นทางไม่ใช่เกิดจากความเสียใจสักนิดเดียว แต่มันคือความเจ็บปวดปนแค้นที่เธอไม่สามารถทวงสิทธิ์ของเธอคืนได้เลย



[---]“นุ่มดีจัง ผมไม่ทำแบบนี้แล้วก็ได้ แต่จะทำแบบอื่นแทน” เขาแทบจะยั้งมือตัวเองไว้ไม่ไหว ก็ช่วยไม่ได้นะที่คนตรงหน้าเหมือนน้ำตาล ช่างหวานหอมนัก มดแมลงที่ไหนจะไม่อยากกินเล่า



[---]มือหนาดึงเดรสสีน้ำเงินเข้มขึ้นด้วยความรวดเร็ว เผยขาเรียวขาวของเจ้าของเดรสและบิกินนี่สีฟ้าอ่อนตัวน้อย เขาบดเบียดร่างกายให้แนบชิดเธอ ไอรดารู้สึกถึงบางสิ่งที่ชันขึ้นภายใต้กางเกงของเขา นั่นทำให้เธอรู้สึกรังเกียจและแค้นใจเพิ่มขึ้นเท่าทวี เมื่อเขาถูเป้ากางเกงไปมากับขาข้างหนึ่งของเธอ



[---]“รับรองถึงใจกว่าท่านประธานแน่ครับ” วิทยาควานหาเชือกเผื่อปลดบิกินนี่ตัวน้อยออก ใกล้แล้วเวลาแห่งความสุขของเขา ชาตินี้ถ้าได้สอยนางฟ้ามาเป็นเมียสักครั้งคงตายตาหลับแล้วล่ะ



........................



[---]“นี่ฉันเข้ามาขัดจังหวะรึเปล่า” อรวี เปิดประตูห้องน้ำมาพบกับภาพที่ทำให้แปลกใจอยู่ไม่น้อย กลางคืนแสกๆ ดันมาทำอะไรกันในห้องน้ำโรงแรม



[---]จังหวะนี้แหละ ไอรดาดันตัวเองออกในช่วงเขาตกใจ ไม่คิดว่าจะมีบุคคลที่สามปรากฏกายเอาเวลานี้ ร่างกายที่อ่อนแรงนั้นโซเซเข้าหาอรวี เกาะแขนหล่อนไว้ราวกับว่าถ้าปล่อยที่พึ่งนี้เธอจะต้องตกนรกเป็นแน่แท้ หล่อนจะเหมือนสิ่งเลวร้ายก่อนหน้านี้อย่างไรก็ช่าง หากแต่ตอนนี้ เจ้านายคนนี้ คือทางรอดเดียวที่เหลืออยู่ของเธอ



[---]“มาเกาะฉันทำไม คุณไอรดาปล่อยนะ” อรวีหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อเห็นภาพ เมื่อสักครู่ แม่นี่คบกับพ่อเธออยู่แล้วทำไมถึงมาอยู่ในสภาพนี้กับวิทยาได้ล่ะ ผู้หญิงคนนี้เป็นคนประเภทนี้เองเหรอ มักมาก ไม่รู้จักพอ น่ารังเกียจจริงๆ แล้วมือนั่นยังมาจับแขนเธออีก



[---]“ฉันรบกวนคุณไปส่งที่คอนโดหน่อยนะคะคุณอรวี”



[---]ไอรดาคิดด้วยความเร็วถึงทางหนีรอดที่จะมีอยู่ ถ้าเธอฝืนเดินไปเรียกแท็กซี่ เธอก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่าเธอจะวูบหลับไปกลางทาง หรือถ้าพักกับทางโรงแรมนี้เธอจะสามารถพาตัวเองไปถึงห้องได้อย่างปลอดภัยรึเปล่า



[---]และในกรณีแรกกับกรณีหลังวิทยาคงไม่ปล่อยให้เธอเดินไปเฉยๆ ซ้ำแบตเตอรี่ในตัวเธอตอนนี้กำลังอ่อนแรงด้วยแล้ว ทางออกทางเดียวคงต้องร้องขอจากผู้หญิงร้ายกาจอย่างอรวี



[---]“ไม่ คุณจะมาตีบทแตก พอฉันรู้ความจริง เลยแกล้งทำเป็นไม่สมยอมใช่ไหมล่ะ ฉันจะบอกคุณพ่อว่าคุณเป็นคนยังไง”



[---]“อย่านะครับคุณอรวี ผมกับคุณไอรดาเรายังไม่ได้ทำอะไรเกินเลยจริงๆ” แม้เขาจะดีใจอยู่ไม่น้อย อรวีคิดว่าเขาไม่ได้จงใจบังคับไอรดา แต่ถ้าเจ้านายนำเรื่องที่เขาคิดสวมเขาไปบอกท่านประธานแล้ว เขาคงต้องหลุดจากตำแหน่งงาน



[---]“คุณอร ได้โปรดให้ไอกลับด้วยนะ” ไอรดาพนมมือไหว้ลงตรงไหล่ หมดแล้วซึ่งความจองหอง เธอต้องรอดให้ได้ในครั้งนี้ สายตาเจ้านายนั้นมองมาด้วยความแปลกใจ



[---]“เธอมาทางไหนก็ไปทางนั้น อย่ามายุ่งกับครอบครัวฉันอีก ตั้งแต่วันนี้ไปพวกคุณถูกไล่ออก” อรวีหันหลังจะเดินออกห้องน้ำ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อแขนยังถูกรั้ง เหนียวหนึบยิ่งกว่าตุ๊กแกเกาะผนัง ไม่มีท่าทีว่าคนที่รั้งอยู่จะปล่อยเอาง่ายๆ ด้วย



[---]“จะทำอะไรก็แล้วแต่คุณเถิดคุณอร แต่ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไว้” น้ำตาที่บัดนี้ไหลไม่หยุดกับเสียงที่เอ่ยแหบพร่าจนแทบจะไม่ได้ยินนั้น เธอใกล้ที่จะหมดสติแล้วหรือนี่ ไอรดาจึงขบริมฝีปากแน่นเพื่อดึงเอาความเจ็บปวดมาต้านความอ่อนล้าที่มีอยู่



[---]“มากับผมก็ไปกับผมสิครับคุณไอรดา” วิทยาเอ่ยออกมาในที่สุด เมื่อคิดแล้วอย่างไรซะ หัวหน้าก็คงไล่เขาออก แต่โอกาสได้ตัวนางฟ้ามาครองยังไม่หมดซะหน่อย ขอเอาคืนให้สาสมกับที่จะถูกไล่ออกแล้วกัน เขาตรงเขาไปพยามดึงไอรดาออกมาจากการเกาะกุม



[---]“อย่า ทิ้งฉันไว้” เธอทรุดเข่าลงอ้อนวอนทั้งน้ำตาอย่างอ่อนล้า โดยที่ยังโอบที่เอวเจ้านายไม่ยอมปล่อย ได้โปรดเปลี่ยนใจช่วยฉันด้วยคุณอรวี อย่าให้ฉันต้องตายทั้งเป็น



[---]“ผมบอกให้มากับผม” เขาเริ่มจะทนไม่ไหว ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ต้องมีบุคคลอื่นเพิ่มเข้ามา วิทยากระชากแขนไอรดาแรงขึ้น และนั่นทำให้อรวีที่ถูกรั้งอยู่นั้นถึงกับเซตามไปด้วย



[---]“นี่หยุดนะ คุณไปได้แล้วคุณวิทยา เดี๋ยวฉันจะไปส่งยัยนี่เอง” เธอตัดสินใจพูดออกไป เพราะรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง บวกกับความรำคาญที่เลขาคนใหม่ไม่ยอมปล่อยเสียที



[---]“แต่ไอรดามากับผม” วิทยาบีบต้นแขนไอรดาแน่นขึ้นอีก จนรอยแดงเริ่มปรากฏ ไม่อยากพลาดที่จะได้ตัวหล่อน เพราะโอกาสครั้งต่อไปอาจไม่มีอีกแล้ว



[---]“หรือจะให้ฉันเรียก รปภ. เรื่องจบไม่สวยนะคุณวิทยา”



[---]อรวีจ้องหน้าเขา มันเหมือนกับเขาเสียดายอะไรบางอย่าง แต่คำว่ารักษาความปลอดภัยที่ดังก้องในห้องน้ำ ทำให้เขาปล่อยมือออกจากแขนของเลขาเธออย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก



[---]“....” วิทยาหลบตาอรวี พึมพำคำสบถออกมาสองสามคำ และรีบเดินออกจากห้องน้ำไป โอกาสหมดลงแล้ว นางฟ้าถูกแย่งไปเพราะเจ้านาย น่าเจ็บใจจริง วางแผนมาอย่างดีกลับพลาด เขาน่าจะรอให้คนกลับหมดก่อน



[---]“แล้วเธอจะเกาะฉันอีกนานมั๊ย ลุกขึ้นสักทีสิ” อรวีพยามดึงไอรดาขึ้นอย่างยากลำบาก



[---]“ขอบคุณนะคะ” ไอรดาพยามทรงตัว น้ำตายังคงไหลอาบแก้มอยู่ เลือดจากริมฝีปากนั้นให้ความรู้สึกเจ็บแสบและคงสติไว้ไม่น้อย เธอฝืนเดินโซเซตามอรวีที่มองหน้าเธออย่างสงสัย จึงเข้าไปช่วยประคองไปยังรถสปอร์ตหรูสีดำ เห็นเจ้านายแอบลังเลว่าจะเรียกแท็กซี่ หรือไปส่งเธอดี สุดท้ายก็ต้องไปส่งเพราะเธอรีบเข้าไปในรถทันทีที่หล่อนปลดล็อก



[---]“เธอจะแกล้งทำเป็นถูกวางยาทำไมอีก” คนขับถามขึ้นเมื่อประตูรถปิดลง หล่อนยังคงไม่เชื่อจนวินาทีนี้สินะ



[---]“....” แทนคำตอบไอรดารั้งเจ้านายมาประกบปากไม่ให้ทันตั้งตัว หลักฐานก็มีอยู่ที่ปลายลิ้นเธอนี่แหละ จะเชื่อไม่เชื่อก็ลองดูแล้วกัน



[---]“เอ้ยยย” อรวีผลักคนข้างๆออก รู้สึกถึงเลือดที่ยังติดอยู่ปลายลิ้นนุ่มนั้นอยู่ เอ๊ะ แต่ปากยัยนี่ทำไมบางจัง



[---]“ฉันคงเล่นละครสมจริงไปหน่อยมั๊ง นั่นเลือดฉันเอง มันช่วยให้ยังไม่หลับไปไงล่ะ” ไอรดาตอบเสียงเบา



[---]“เธอกัดปากตัวเองเหรอ โอยๆ ฉันจะบ้าตาย” อรวีส่ายหน้าไปมา พยามเรียบเรียงความคิดใหม่อีกครั้งและเอ่ยกลับไปว่า “คอนโดอยู่ที่ไหน”



[---]“คอนโด... ที่... ขอบคุณนะ” ไอรดาพิงไปกับเบาะรถ หรี่ตาลงช้าๆ เธอรอดแล้ว รอดมาอย่างหวุดหวิด



[---]“อย่าพึ่งหลับล่ะ ฉันไม่แบกเธอขึ้นคอนโดด้วย” อรวีขับรถออกจากโรงแรม ตรงไปคอนโดที่น่าจะอยู่ห่างจากนี่ไม่น่าเกินสามสิบนาที



[---]รู้งี้ให้ไปแท็กซี่ก็ดี เบื่อจริง เธอเป็นเจ้านายแท้ๆ กลับต้องมาขับรถให้ใครก็ไม่รู้ ซ้ำใครก็ไม่รู้นี่ยังพยามจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเธอ มันน่านักเชียว เริ่มรู้สึกไม่อยากช่วยแล้วสิ



[---]“อืม ฉันยังรู้ตัวอยู่” ไอรดาเอ่ยเสียงพร่า



........................



[---]หลังจากขับรถวนอยู่เกือบชั่วโมง คนขับก็ต้องเซ็งในอารมณ์ที่ยังหาทางไปยังคอนโดไม่ได้ ผู้คนที่สัญจรไปมาบัดนี้แทบไม่เหลือใครตามท้องถนนแล้ว จะมีก็แต่คนบางกลุ่มที่ตั้งวงเหล้าเฮฮากัน เธอเองแม้จะไม่กลัวอะไรเท่าไหร่ แต่การเสี่ยงลงไปถามนั้นคงไม่ปลอดภัยกับตัวเองและคนในรถ



[---]อรวีวนรถอีกรอบ เผื่อว่าจะเจอป้ายทางเข้า หรือสักอย่างที่จะระบุว่านี่คือที่ที่คนนอนระบุไว้ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีวี่แววว่าจะเจอคอนโดนั่นเลย ซ้ำคนนอนยังทำท่าเหมือนจะเอาน้ำลายยืดมาแปะเบาะรถราคาแสนแพงของเธออีก



[---]อุตส่าห์สั่งทำหนังแท้อย่างดีชุดเดียวกับสีรถซะด้วยสิ ยิ่งมองยิ่งหงุดหงิด ต้องปลุกยัยนี่แล้วไล่ลงรถไปซะบังอาจนักให้เธอขับรถมาส่งแล้วก็มาหลับทิ้งกัน อร๊ายย! เบาะรถฉัน



[---]“ไอรดา ตื่นๆ” อรวีจอดรถข้างทางพยามเขย่าคนที่หลับเป็นตาย



[---]“....” ไร้เสียงตอบรับใดใด



[---]“ฮึ้ยย ไหนว่าจะไม่หลับไง” มันน่าหงุดหงิดนักเชียว หาคอนโดไม่เจอซ้ำยังต้องมาปลุกคนมีท่าทีว่าจะไม่ยอมตื่นเอาง่ายๆ อีก



[---]อี๋! น้ำลายยืดย้อยนั่นก็ดันมาติดกับเบาะเธอเข้าให้ พอกันที คนขับตัดสินใจวนรถไปยังโรงแรมใกล้ที่สุด อย่างน้อยก็ไม่ต้องหาคอนโดต่อไป



[---]เธอถอดส้นสูงออก เอื้อมไปหยิบรองเท้าวิ่งหลังรถที่มักจะพกไว้เป็นประจำ แล้วก็หันมาเปิดประตูด้านข้างคนขับ เชยคางหล่อนให้ไกลจากเบาะหนังแสนรัก แล้วถือโอกาสสะบัดบีบแรงๆ ไปหลายที สวยนักเหรอยะ ยัยไอรดา ตอนตื่นว่าน่าเกลียดแล้วนะ ตอนหลับยังเอายางยืดไหลย้อยออกปากมาโดนรถเธออีก



[---]“จะหลับอะไรมากมาย” อรวีพึมพำที่ตอนนี้เธอต้องมาแบกคนหมดสติไว้เหมือนเล่นขี่ม้าส่งเมืองไม่มีผิด จะติดก็ตรงที่เธอไม่คิดจะเล่นนี่สิ ขนาดตัวเธอก็ไม่ใหญ่ไปกว่าคนถูกแบกเท่าไหร่หรอก เพียงแต่เธอแข็งแรงก็เท่านั้น จากที่ไม่หนักอะไรมาก พอเริ่มเดินมาถึงในตัวโรงแรมแม่เลขาตัวดีกลับเพิ่มน้ำหนักตัว



[---]เหมือนว่าก๊าซออกซิเจนที่หล่อนสูดเข้าไปจะมีมวลน้ำหนักขึ้นมาอย่างนั้นแหละ บีบจมูกให้หยุดหายใจเลยดีมั๊ยเนี่ย หนักจริงอะไรจริง ถ้าเธอเกลียดแม่นี่ขึ้นมาอีกสักนิด คงเอาไปโยนแถวแม่น้ำ ไม่ก็แถวกองขยะรีไซเคิล



........................



[---]“หนึ่งห้องค่ะ ขอชั้นล่างๆ นะคะ....เพื่อนฉันดื่มหนักไปหน่อย” เธอเดินเข้ามาในโรงแรมอย่างทุลักทุเลไม่พอ ซ้ำยังถูกมองด้วยสายตาตั้งคำถามจากพนักงานที่เคาน์เตอร์



[---]“ค่ะ คุณผู้หญิง ให้ทางเราช่วยมั๊ยคะ” พนักงานเรียกให้เด็กยกกระเป๋าโรงแรมคนที่ยืนใกล้ๆ มาหา



[---]“ไม่เป็นไรค่ะ ยังไหว”



[---]แม้ใจอยากจะส่งต่อภาระให้พนักงานแบกสักเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นสายตากรุ้มกริ่มของพนักงานที่จะเข้ามาช่วยมองไปยังคนถูกแบกแล้ว เธอคิดว่าอย่างน้อยผู้หญิงด้วยกันก็ควรช่วยกันบ้างล่ะ ถึงหล่อนจะกวนประสาทเธอก็ตาม



[---]“ห้องพักชั้นสอง ขึ้นลิฟต์ เลี้ยวขวาไปสองห้องก็เจอเลยค่ะ”



[---]อรวีรับกุญแจห้อง เดินตรงไปยังที่พักโดยเร็ว ก่อนที่คนสลบจะทำเธอหลังหักไปซะก่อน



[---]เธอก้มลงไขเปิดห้องอย่างรวดเร็ว มือที่ดึงไอรดาเอาไว้ แอบบิดเนื้อหล่อนไปหลายรอบ ยังไม่ยอมตื่นใช่มั๊ย งั้นก็ช่วยไม่ได้ที่แขนขาหล่อนจะมีรอยช้ำเพิ่มเติมตอนลืมตาขึ้นมา



[---]“ไอรดาเธอทำฉันจะบ้าตาย ตอนตื่นว่ากวนแล้วนะ ตอนหลับยังกวนอีก” คนอุ้มบ่น ขณะโยนตัวการลงบนเตียงนุ่ม



[---]“....” ไร้เสียงตอบรับใดใด มีเพียงลมหายใจที่ขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ



[---]อรวีเดินไปเปิดตู้สี่เหลี่ยมเล็กหยิบน้ำเย็นขึ้นมาดื่มเข้าไปหลายอึก เล่นเอาเสียพลังงานไปเยอะ ปาดเหงื่อที่ไหลย้อยลงจากไรผม แล้วทิ้งตัวนั่งพิงโซฟานุ่มที่อยู่ถัดไป พักเหนื่อยกับความรำคาญไว้ชั่วครู่



[---]หันไปมองดูคนหลับอย่างพิจารณา นี่ล่ะที่เค้าเรียกว่าความสวยเป็นภัย คราบน้ำตาที่เปรอะแก้ม รอยแดงเป็นจ้ำๆ ทำเอาคนมองส่ายหน้า เริ่มจะสงสารคนตรงหน้าได้ยังไงกัน ไม่กี่ชั่วโมงก่อน ยังอยากจะฆ่ายัยนี่ยัดส้วมอยู่เลย



[---]เธอใช้ผ้าขนหนูที่ทางโรงแรมเตรียมไว้ให้ ชุบน้ำเช็ดหน้าให้คนหมดสติ ไร้ไปตามซอกคอ เนื้อตัว เหมือนจัดการอยู่กับคนป่วย



[---]แล้วก็ต้องชะงักลงเมื่อผ้านั้นเช็ดลามมาถึงทรวงอกอวบอิ่ม จะเพราะใบหน้างามตรงหน้า หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำเอาหัวใจเธอดิ้นไม่เป็นจังหวะอยู่นั้น มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น มือเธอสั่นทำไมน๊า แค่เช็ดตัวให้คนหลับ ไม่สบอารมณ์เอาซะเลย ยัยไอรดาเธอแผ่ออร่าสะกดได้ทุกคนเลยเหรอเนี่ย อรวีคิด



[---]“ยกเว้นฉันล่ะนะ ขอเอาคืนบ้างเถอะ” เธอพึมพำเบาๆ เพราะรู้ว่าทั้งห้องมีเธอที่มีสติครบถ้วนอยู่คนเดียว จะทำอะไรไปบ้างคงไม่มีใครมาด่าเอาได้ หือ!



[---]หรือแม่นี่จะตื่นขึ้นมา โอ๊ะโอ ไม่มีทางหล่อนแทบไม่มีเรี่ยวแรงขนาดนั้น หลับให้สบายนะจ๊ะแม่เลขาคนสวย



........................



[---]อรวีจัดแจงถอดเดรสสีน้ำเงินเข้มออกอย่างไม่ลังเลเธอกระตุกยิ้มมุมปากให้กับร่างขาวเนียนตรงหน้า ก็ต้องแปลกใจตัวเองไม่น้อยที่จากที่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว ยังจะสามารถเต้นโครมเหมือนกับจะหลุดออกจากตัวได้อีก เมื่อมองไปยังร่างบางนั่น บิกินี่ตัวน้อย กับบราเกาะอกนั่น มันก็แค่ชุดชั้นในธรรมดาที่ใครๆ ก็ใส่ได้ แต่ทำไมอยู่บนตัวยัยไอรดาแล้วมันดูเซ็กซี่ลึกลับ



[---]“โอ๊ยย อะไรเนี่ย” เธอสะบัดหน้าแรงๆ จนมึนไปชั่วครู่ ทำใจมองไปยังคนที่นอนหลับอีกครั้ง ค้นลิปสติกที่พกติดกระเป๋าขึ้นมา ยิ้มให้ไอรดาที่นอนหลับไม่รู้เรื่อง



[---]“ถ้าเธอเป็นนางฟ้า ฉันจะเป็นซาตานเอง” เธอหัวเราะน้อยๆ แล้วจึงเริ่มลงมือทำบางสิ่งกับร่างที่หมดสติอยู่





........................